Ambacht van het hart - over elkaar werkelijk ontmoeten

Onlangs rondde ik de opleiding 'Ambacht van het hart' af bij Phoenix Opleidingen. Een verdiepende opleiding gericht op 1-op-1 begeleiding, waarbij ik me verder ontwikkelde in het werken met de overdracht die plaatsvindt in de ontmoeting tussen mij en mijn cliënten. 

Als begeleider van ontwikkelvraagstukken, en ook als partner, vriendin, dochter, zus en collega, ga ik steeds weer voor de werkelijke ontmoeting met de ander. Die inspireert me en geeft me energie. Elkaar werkelijk ontmoeten gaat voor mij over elkaar zien. Het samen hebben over waar het echt over moet gaan. Inclusief de confrontatie en het ongemak die dat soms ook met zich mee kan brengen, zowel bij mezelf als bij de ander. Door de opleiding leerde ik nog beter vanuit verbinding te confronteren, voorbij de angst dat de ander dan vertrekt. Niet voorzichtig, wel eerlijk en zorgvuldig. Keer op keer merk ik dat juist dát leidt tot een werkelijke ontmoeting. Door mijn eigen patronen en dynamieken te kennen en te weten wanneer ik daarop word uitgedaagd, kan ik stevig blijven staan en de ontmoeting gebruiken als spiegel en leerlandschap voor mijn cliënten.  

Tijdens de afrondende dag van de opleiding deelde ik een prachtig gedicht van Sholeh Rezazadeh, dat me iedere keer weer ontroert. Een gedicht dat voor mij gaat over elkaar werkelijk ontmoeten. Over nabijheid en intimiteit. Over er zijn - en blijven - als begeleider, in licht en donkerte. Ik word er stil van.

ik heb de zon in een potje gestopt

de wolken heb ik al gewassen

de maan hangt al aan de muur

van de sterren heb ik een ketting gemaakt

ik heb het groen van de bladeren

de lichte hoop van de grond juist voordat de lente komt

gestolen voor jou

doe dit alles in je koffer

en neem het mee

door de geduldige bergen

door de rusteloze golven, door de eigenwijze bomen

neem het mee naar alle donkere hoeken in jezelf

je wereld, je ziel waar je soms langs gaat

neem het mee

naar waar je dromen zijn verdwaald, waar je hoop is gedoofd

ik zit hier te wachten

in een wereld zonder zon

zonder maan, zonder kleur, zonder licht

op jou

(Uit: Neem ruim zei de zee - Sholeh Rezazadeh)